Cienfuegos en Trinidad

30 juli 2018

Het posten van de verhalen duurt langer wegens gebrek aan internet en wanneer het er is, is het zeer beperkt. Graag wil ik jullie nog bedanken voor de belangstelling en de reacties. Heel erg leuk weer! 

Cuba, wat een eiland, wat een natuur. De mensen zijn vriendelijk over het algemeen. Maar het is ook een land die nog veel, heel veel ontwikkeling door gaat maken. Van het communisme zijn ze nu bezig over het socialisme. Dan gaan dingen snel veranderen. Over 5 tot 10 jaar is het een ander land. 

Smorgens vroeg vertrekken Thijs en ik naar Cienfuegos met een taxi collectivo. Zoals we tot nu toe alles gedaan hebben. Dat is goed te doen. Kost iets meer maar is het ook geregeld. Als we met bussen hadden gereisd dan hadden veel van tevoren moeten plannen. Want de bussen zitten snel vol en als je nog een ticket wil voor de volgende dag is het geen garantie dat je weg kan. Je moet ook nog eens in een uren lange rij gaan staan. 

We komen na 5 uur aan bij onze casa. Een heel fijn welkom en wat een mooie kamer. We krijgen informatie van onze casa dame maar willen al vrij snel de stad in. We lopen naar een uitkijkpunt en zien een soort boulevard waar we even willen kijken. Het is snel donker en ook dan begint het te regenen. Vooral savonds gaat het goed te keer. Cienfuegos is weer een beetje zoals Havana. Minder aantrekkelijk. Kleiner wel. Morgen gaan we een tochtje maken, eens zien of er nog flamingos zijn! 

1 augustus 2018

We worden optijd opgehaald en worden naar de flamingos gebracht. Er is geen garantie wordt er al gezegd. Oké dat is prima, we zien het wel. Het zal er vast mooi uitzien op het water. Na een 1,5 uur wachten mogen we mee. We ontmoeten bij de toer een Nederlands gezin, leuke mensen. De gids vertelt over de termieten in de bomen, over de krabben op het land. Wat een grote beesten! De krabben maken een hol zo groot als die van een konijn! Ongelofelijk! Na nog 3 kwartier wachten (in Cubaanse begrippen is dat 10min) kunnen we het bootje in, het water op. Daar gaan we dan... In een roeiboot, met 3 man en de roeier... Het enige wat we zien zijn 5 andere bootjes met toeristen... Een man die blauwe krabben aan het vangen is, en een hoop riet in het water. Een flamingo? Oooh, nee stelletje toeristen, jullie trappen ook overal in. Flamingos zijn er pas in december, wanneer ze terug komen vliegen uit Amerika. Dan zijn het er wel 2000 op dit meer. Wat een flop is deze toer! We maken er het beste van. Het was echt wel even gezellig met het Nederlandse gezin. We gaan erna nog even naar het strand. Alleen locals komen hier. Dat merk je want het is een dikke puinzooi! Zonde, eeuwig zonde. Cubanen staan er blijkbaar bekend om dat ze een flinke puinhoop maken van hun eigen land. Jammer... Dit had een prima strand kunnen zijn. 

Einde van de middag gaan Thijs en ik terug naar onze casa. Savonds willen we een hapje eten en vragen onze casa dame om een tip. Doña Nora, daar moet je zijn! Prima, doen we. Onderweg denkt een man ons gewaarschuwd te hebben voor een auto die aan kwam scheuren, het viel nogal mee... Maar na een minuut liep hij naast ons en zei, Poeh, nou goed opletten hier hoor. Waar komen jullie vandaan? Hij leek oprecht. Hollanda señor. Aaah... Daar heb ik nog honkbal gespeeld en zijn naam is Julius. Wij in koor, Julius Caesar zeker! Ja zegt de beste man. Waar gaan jullie naar toe? Naar Doña Nora. Neeee, dat is toeristisch, moet je niet zijn. Ik ken een plek, beste in de stad, dichtbij. Omg, daar gaan we weer. Waarom wil deze beste man een stuk met ons meelopen, ons afdroppen bij het beste restaurant? Heeft hij niks beters te doen? Nee, want het is Julius zijn werk... 

Het is dat ze goede cocktails hadden... 

2 augustus 2018

Na 2 nachten in Cienfuegos te zijn geweest gaan we door naar Trinidad. Cienfuegos is niet onze stad. Ja, zin in Trinidad. Daar zit ons maatje Martijn al. We hebben van tevoren een casa geboekt. Deze blijkt helemaal uit het centrum te zitten, aan het strand. 12km verderop. Shiiiippsss... We besluiten het als verloren te zien. Eerst een drankje voor we opzoek gaan naar een casa in het centrum. Ik ben naar het toilet en Thijs wordt aangesproken of we een casa nodig hebben. Mooi, woont een gezin, alleen zij. We willen het eerst zien, maar zien al gauw dat het er prima, meer dan prima uitziet en nemen de kamer. Inclusief ontbijt en we kunnen er ook avond eten als we willen.

Later op het plein, verschijnt dat bekende koppie weer, Martijn! En ook is daar ineens Daniel. De Braziliaan. Zij gaan naar de watervallen en wij gaan op onderzoek uit. Morgen gaan Thijs en ik lekker met zijn tweeën nog een tochtje te paard maken. Vanavond met zijn allen eten. Dit is ook meteen de laatste avond dat we met Martijn en Daniel zijn. Zij gaan door en wij blijven in Trinidad. Nog een Nederlands meisje die Martijn weer kent uit Thailand sluit aan met het eten en het is een prima avond. Hapje, drankje, dansje. Martijn, het was goed je weer te zien! Nog een goede reis komend half jaar. We gaan elkaar zeker weer zien als je terug bent in Nederland. Drinken we een rummetje, of 2. 

3 augustus 2018

Optijd op, naar de paarden. Als ik had geweten hoe mager deze paarden waren, had ik de tocht niet gemaakt. Toch maken ze een tocht, bijna elke dag. Onderweg zag ik paarden die er goed uitzagen. Van andere toerleiders. Verdorie, het stond me niet aan... Toch waren de meeste actief en hadden wel zin in een galopje. Het was een lange tocht, mooie tocht. Door valleien en gave stukken natuur. We kwamen bij een koffie gebiedje aan. Wat een onzin! Geen uitleg, 2 pesos voor een bak koffie en weer gaan. Daarna door naar een plek waar je kon drinken en lunchen. We hebben er iets gedronken en wilden liever straks bij terugkomst iets eten in ons stadje. De tocht zou ook "maar" 5 uur duren. We klimmen weer op ons paard en de tocht gaat verder naar de watervallen. Wanneer krijgen de paarden wat te drinken? Het is 35 graden! Niet te doen! Maar nee, het is blijkbaar niet nodig. Oke dan... We gaan naar de watervallen. Het ziet er mooi uit dat wel. Samen met nog 250 anderen kun je daar naar het water en erin zwemmen. Thijs maakt een duikje in het water. Lekker fris zegt ie! Aangezien ik mijn spijkerbroek nog aan moet straks lijkt het me beter dat ik me niet helemaal nat maak. 

Na een uurtje daar gezeten te hebben klimmen we terug op het paard en hebben we inmiddels leuk contact met een Portugees koppel, zij zijn op huwelijksreis! Wauw! 

Na de watervallen rijden we terug naar het lunchgebeuren en eten toch nog wat.  De paardjes krijgen van ons een paar goeie mango's, die daar gewoon voor het oprapen liggen. Toch een lekker hapje. Daar begint het te onweren en te regenen!! We wachten nog even en rijden dan terug. Nog een uur te gaan. Zoooo, de tocht vandaag heeft 8 uur geduurd. Veel langer dan we dachten. 

Savonds drinken we nog een drankje met het Portugese stel en wisselen nummers uit voor het geval wij ook naar caya coco gaan. 

4 augustus 2018

We hebben gister besloten om nog een dag langer te blijven in Trinidad. Een stadje dat ons wel ligt. Ja, het is er toeristisch. Maar echt mooi! De oude straten, paard en wagens, de leuke eetgelegenheden, de winkeltjes, de oude huisjes die achter het stadje liggen, gewoon fijn. Thijs en ik willen nog iets meer van de stad zien en lopen een route uit de lonely planet van een paar kilometer. Vanuit het oude centrum, naar de achter wijk. Ineens vragen mensen ons om pennen en zeep. Hè? Wat gek, ik wist dat ze dat graag hebben, maar in heel Cuba hadden we het nog niet getroffen. Mensen die vroegen om pennen en zeep. Gek ineens. De kerk hebben we bezocht, nog wat historie over Fidel en Che gelezen en gezien. (we hebben al zoveel gezien, we mogen voortaan Fidel en Keesje zeggen;-) We zien een bandje spelen op straat en we willen een fotootje maken. Wanneer Thijs vanuit achter de band aan de overkant van de straat wordt gespot door de mannen, vragen ze hem om een riedeltje mee te spelen. Een simpele ritme met de clavis, maar zag er zo leuk uit! Thijs kijkt er wel een beetje serieus bij :-) Savonds hebben we besloten om te gaan eten waar we gister met de Portugezen hebben gedronken en onze eigen rumproeverij te houden als toetje. We bestellen er verschillende. De eerste is oke, vergeleken met de tweede is de eerste net water en met de derde is zelfs de tweede, mijn persoonlijk favorietje, ook minder... Balen... Dat betekent dus dure handel mee naar huis. Daar zitten we dan hoor, tegenover elkaar, met zijn twee, in een bar, een paar rummetjes te delen. Net alsof we er super veel verstand van hebben. Nou... Nog niet een beetje! We dachten overigens dat rum in NL duurder zou zijn. Maar dat scheelt niet eens zo gek veel. Niet de helft ofzo, wat we wel hadden gedacht. En elke fles rum kost in heel Cuba exact hetzelfde. Morgen weg uit Trinidad!