Tijd vliegt!!

Zondag 7 augustus
De lange busreis van 19 uur van Hanoi naar Hoi An verloopt soepel. De chauffeur denkt dat ie Max Verstappen is, maar goed, heelhuids komen we er aan. Fantastische slaapbus trouwens! Prima ligbedden. M'n billen vriezen er zowat vanaf door de airco. Maar geen gezeik er is Wi-Fi in de bus! Eerst een stop in Hue, hier stappen Martijn en Esther op de brommer om de rest van de reis naar Hoi An te maken. Super tof natuurlijk! Mij niet gezien met nul ervaring op die dingen, pak de bus wel. Ik zeg ze uit te kijken en op elkaar te letten!!
Eenmaal aangekomen in Hoi An wandel ik naar mijn hostel, zon schijnt fel en het is net geen 40 graden... ppfff, en een taxi sloeg je over Linds? Want je moet zo nodig lopen!! Het is maar 1,6 km... Alsof ik een marathon gelopen heb... Gelukkig kan ik inchecken en douchen. Maar er is geen stroom vandaag, of ergens in de stad. Sjonge jonge. Oké oké... ook weer doorademen, overleven we wel. Fietsje gehuurd, en het stadje verkennen. Leuk opgezet, super! Lekkere sfeer, maar voel me opgefokt deze middag voor het eerst. Hhmmm, hup richting het strand dan maar en ontspannen... Ik krijg nog een bericht dat Esther en Martijn heelhuids aangekomen zijn, phew ben opgelucht. In het hostel savonds leer ik de Nederlandse Simon kennen en de Engelse Ollie. Dat zijn mijn roommates. Ook de Engelse maatjes Duncan en Andrew. De Duitse Sebastian en Zwitserse Eli. De laatste 2 hebben elkaar ontmoet op het vliegveld opweg naar Azië. Wat een lollig stel zijn die 2!! Eli (zonder enige planning) vraagt aan Sebastian (met een complete planning) wat hij gaat doen in Azië. Sebastian verteld dat ie een motor gaat kopen en toeren. Dat klinkt Eli goed in de oren en vraagt of hij mag inhaken. Natuurlijk! zegt Sebastian de goedzak. Ze kunnen het zo goed vinden samen, ik dacht dat het al jaren vrienden waren. Net een getrouwd stel!;-) Geweldig. Eli met al zijn uitspatters en drukte, Sebastian de rust zelve met een constante lach op zijn gezicht. We zitten een tijdje met elkaar te kletsen buiten, wat een heerlijke groep mensen weer. Lekker rustig, prima vibe en relaxed. Lina, de eigenaresse van het hostel, vraagt of we morgenavond met zijn allen willen mee eten. Een Vietnamese, homecooked meal en daarna borrelen in de stad. Dat klinkt goed, dat willen we wel!! Ook of we overmorgen heel vroeg(5.30 uur) willen meedoen aan een yoga les van een vriendin van haar. Ja hoor, doen we ook!! Lach me kapot. Fijne verhalen weer van de mannen en voel me direct weer thuis.

Maandag 8 augustus
Redelijk optijd wakker na een wat frisse airco nacht. Mijn kamergenoot Simon, is een Brabander, wonend in Amsterdam en werkt in Utrecht. Het brabants zijn was hij wat verleerd. Een dag met Lindsay en het was weer helemaal terug!! Slechte invloed heb ik toch. Ga met Simon vandaag een dagje relaxen, even niks en dus naar het mooie strand, Hidden beach. Na een niet zo verkoelende plons in het water, vallen we in slaap, misschien 30 min. De rug is goed verbrand, verdorie. Alles gesmeerd, behalve de rug natuurlijk... dat gaan we voelen. Halverwege de middag komen Esther en Martijn nog naar het strand en ook met hun meteen grappen en grollen. Het blijft leuk met die twee, ga ze missen! Na vandaag zie ik ze niet meer terug. Simon en ik moeten om 19.00 uur terug zijn voor de homecooked meal van Lina. We krijgen nog tijd om te douchen en eenmaal terug beneden staat er een waanzinnig, waanzinnig, waanzinnig maal klaar. Iedereen zit op de grond, krijgen een kommetje, stokjes en genieten maar!! (Zie foto's) Wauw, wat ongelofelijk lekker allemaal. En leuk met de groep. Er zijn inmiddels iets meer gasten bijgekomen in het hostel. Na het eten het stadje in, wat er leuk uitziet in de avond met alle lampjes. We drinken een drankje (met in het achterhoofd, morgenochtend gaat om 4.30 de wekker voor die verrekte yoga en we hebben allemaal gezegd te gaan) en nog een drankje, shit... nog een drankje... Die belachelijk lekkere Mojito's ook!! Rond 00.00 uur terug naar hostel. Maar we hebben nog zoveel lol... Ik zeg iedereen wakker te maken en het niet persoonlijk op zal pakken "if they will tell me to fuck off in the morning"

Dinsdag 9 augustus
Rise en shine!!! It's yoga time!!! Ik maakte iedereen wakker in het hostel want met opstaan heb ik geen moeite, hoe laat ook of hoe vroeg ook. Iedereen goed gaar en eigenlijk niet willend, maar niemand zei fuck off tegen me deze ochtend om 4.30 uur en iedereen stond er hoor! Knap gedaan allemaal. De yoga was lekker, goed gerekt, goede start van de ochtend. Samen ontbijten en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen van mensen die vandaag weggaan. Morgen ga ik hier ook weg en wil eigenlijk naar het zuiden, hoewel het hier erg fijn is. Eli en Sebastian zijn dan met de motor en vroegen gister of eergister of Simon mee wilde toeren en dus een motor koopt. Een fantastisch idee vindt Simon en gaat direct opzoek naar een motor. Ook met deze boys klikt het weer fijn en dus de vraag of ik ook meega met de motor, achterop weliswaar. Daar ga ik nog even over denken... Wel een mooi avontuur op de motor. Zij gaan helaas door naar het noorden, terwijl ik naar het zuiden wil! Zo veel te doen en zo weinig tijd... Maar klinkt als een tof avontuur! Ook heb ik besloten niet naar Oost Timor te vliegen. Laat ik deze circel maar rond maken. Of wie weet hoe ik deze reis af ga maken!

Woensdag 10 augustus
Vandaag is een dagje van niks doen en rustig aan wachten tot ik met de nachtbus kan vertrekken naar Da lat. Ik vraag aan Lina of ik nog even vlug kan douchen voor ik vanmiddag vertrek. Ze is verbaasd want ze dacht dat ik met de mannen mee zou gaan op de motor deze ochtend en de busreis ging laten schieten. (No refund ofcourse) Ze hebben het me wel 100 keer gevraagd nl... De mannen maken zich klaar om te gaan toeren met de motoren, anderen uit het hostel gaan erop uit vandaag. Eli moet voor de 6e keer terug naar de winkel waar hij een pak op maat heeft laten maken. Eindelijk is hij terug en komt naast me zitten en zegt: "Ga je echt niet mee?" Er ging een knop op en ik dacht: Voor wie maak je deze reis nou, voor jezelf toch, om het mooiste en het beste avontuur de beleven en ze willen graag dat je meegaat! Ik zei: Ja, is goed! Lina wil je mijn busreis cancelen? Boys, boeken jullie een bed bij in het hostel en ik regel een ticket voor morgen naar Da lat en ben in 30 min klaar! ( ja, maar voor 1 dag) Dus 30 min later zat ook mijn rugtas achter op de motor, helm gekocht, bril gekocht en gasgeven. De boys verzinnen een naam voor de groep die je eigenlijk niet wil. STD heten we vanaf nu. Saigon Tiger Dudes! (Eerste 2 van bier merken in Vietnam en Dudes, Sja het zijn dudes en een Lindsay.) Ook een dikke knipoog naar STD natuurlijk... We nemen afscheid van Lina die het helemaal mooi vindt van wat er staat te wachten voor de ons. Een mooie, warme dag volgt! Langs het strand, nog in een buitenzwembadje, onderweg ontmoeten we nog mensen, door de bergen... We stoppen op de mooiste plekken onderweg en vinden ons hostel in Hué na een fikse regenbui. Lekker douchen en hapje eten. Ik heb toch iets goors gegeten!! Allerlei hapjes waren er en 1 dingetje... als ik er nu nog aan denk loopt het kippenvel me nog over de rug. Ken je dat, bij expeditie robinson, als ze insecten moeten eten en staan te kokhalzen? Nou daar zat ik hoor!! Voelde als expeditie robinson. En ik ben echt niet flauw, maar dit is me nog nooit overkomen... Daarna lekker naar ons hostel, top gear kijken en konden onze ogen niet meer openhouden. Hoe kan ik deze heren nu toch weer verlaten morgen? Wat een dag...

Donderdag 11 augustus
De ochtend gingen Sebastian en Eli hun motoren na laten kijken, er mankeerde veel aan. Dat duurde sowieso tot de middag, weer een laat vertrek voor de mannen. Met een hoog baal gehalte gaan we uit elkaar en nemen we afscheid. Onzettend fijn gehad weer met de motormuizen! Eind van de middag vertrek ik naar Da lat. Met een hoop vertraging vertrekt het vliegtuig en is het een behoorlijk turbulente vlucht. Word ik samen met een Roemeense knakker in een taxi geduwd die ons probeert af te zetten opweg naar het Da lat centrum, ligt zo'n 40 km verder op. Sjonge jonge, waarom moest ik zo nodig verder reizen?
Kom aan in het hostel, best prima, drukker dan in andere hostels waar ik was. Ik zit net even met mijn telefoon te spelen wanneer een paar meiden vragen of ik meega naar een rooftop bar. Ja natuurlijk, waarom niet!! Het is 22.30 als we aankomen en wie zie ik daar zitten...? Esther en Martijn! Dat kan toch niet waar zijn?! Nou, dat was meteen weer volle bak;-) Begon bescheiden met bier, 5 shotjes later en een rum/cola, super gave club verder, is het 02.45 uur inmiddels. Gadverdamme... Die afspraak had ik niet gemaakt met mezelf. Welkom in Dalat!!