Salta=Saltastisch
8 augustus 2017 - Salta, Argentinië
Inmiddels krijg ik zelfs reacties van familieleden van de meiden met wie ik aan het reizen ben. Zo leuk! Super lief, we zullen goed op elkaar letten en voor elkaar zorgen. Zoals ik zoveel niet kan uitleggen over hoe mooi het hier is kan ik lastig uitleggen hoe het tussen ons vieren is. Het is gewoon te gek!
Nicolette ofwel Nico: tandarts in opleiding. Slimme meid, met haar 1,85m veruit de grootste van ons. Geboren in het noorden van het land, wonend in Amsterdam.
Anne-Marije ofwel Anne: Docente op een Hoge school. De blonde uit de groep met veel bekijks hier in Argentinië met haar blauwe ogen.
Noami: de Brabantse gezelligerd, woont in Utrecht. Heeft haar baan opgezegd om 6 maanden door Zuid Amerika te reizen. Nog maar 3 weken onderweg, dus nog een lange weg te gaan. Lucky her!
Alle 4 totaal verschillend, maar daardoor klikt het ook zo waarschijnlijk. Kunnen om dezelfde dingen lachen en in het reizen liggen de interesses op een lijn.
En dan denk je van het gesnurk van kerels af te zijn op je kamer... Nee hoor dan krijg je Nicolette en Naomi!! Die zetten de trend vrolijk door.
2-8-2017
Vandaag vroeg op om uit Salta te vertrekken naar Cafayate. Het belooft iets goeds te worden. We zijn fit en hebben er weer zin in. In de ochtend download ik nog een hoop muziek en zijn we voorzien van een kleine 300 extra liedjes. En weer gas erop! Nicolette gaat lekker rijden, ik ben de DJ van vandaag. Ed Sheeran, Justin Bieber, hits van nu, hardstyle, echt alles komt voorbij en blèren we vrolijk mee. Naomi en Anne-Marije genieten op de achterbank. Het is een kleine 200km rijden. De eerste kilometers zijn vrij saai en een lange rechte weg. Na een 40km zien we het landschap veranderen in bergen en weer kleuren in de bergen, fantastische uitzichten over valleien die we proberen vast te leggen op foto's. Het komt niet overeen met de werkelijkheid. De weg naar Cafayate is er ook wéér één als uit een National Geographic documentaire. We komen langs een grot genaamd El Diablo en we stoppen er een momentje. Eenmaal in de grot kun je een klein stukje klimmen. Nicolette gaat eerst, met die lange stelten van haar is dat geen probleem. Vervolgens onze Naomi. Ooh Oohw die vindt dat echt helemaal niks. Na een meter geklommen te hebben zegt ze: "ik wil niet meer, ik wil naar beneden!" Wij gierden het uit van het lachen en halen haar netjes omlaag. Vervolgens Anne-Marije, met een handje van Nicolette ging ze zeer soepel naar boven. Ik op dezelfde manier. Het was prachtig om te zien, helaas was het verboden om verder te lopen... Naomi staat beneden om een fotootje te knippen. We rijden verder over de waanzinnige bergpas. En komen uiteindelijk vrij optijd aan in Cafayate. We drinken er een biertje en zoeken een plekje om te blijven slapen. Anne-Marije en Naomi kloppen aan bij een pension. Al snel weten ze dat we er terecht kunnen. Het ziet er prima uit! Schattig, met meerdere woonkamers, een patio, een paar honden en ongelofelijk lieve eigenaren. In de middag maken we een wandeling naar een wijngaard en onverwachts hebben we een mini proeverij. Eerste wijntje is een witte zoete, oef... Tweede is een rode, ach best wel te drinken (ben niet zo van de rode wijn, de andere dames wel) 'Savonds gaan we samen uiteten. Best luxe, met een paar flesjes wijn en erg lekker eten. Hele fijne, mooie gesprekken komen op tafel. We beseffen dat we nog maar 1 dag hebben morgen en dan zit de roadtrip er op. Waarop ik zeg:" Als we elkaar terug willen zien, laten we nu een datum prikken en in de agenda zetten, zonder afzegs" Gretig worden de telefoons gepakt. Uiteraard wanneer Naomi terug is uit Zuid Amerika. 27 januari 2018 it is!! En zonder afzegs...
3-8-2017
Vroeg staan we op want er staat een hike op het programma! Woehoe, zin in! Gisteravond waren we redelijk laat terug van ons avondje tafelen en er is geen tijd voor ontbijt afgesproken. Ondertussen werd er bedacht om even wat in een supermarkt wat te halen, tuurlijk geen probleem. Oh, ineens was er ontbijt gemaakt door de eigenaren. Gauw eten, afscheid nemen en naar de bergen. Het was een kleine 10 min rijden. Er stond een gids klaar en vertelde wat over het gebied. We hadden wel door dat hij gladde praatjes had en toch gingen we voor begeleiding. Na een klein eindje lopen gingen we ineens klimmen. Precies waar Naomi zo'n hekel aan heeft!! Onze lange Nicolette ging als eerste, soepel. Naomi als laatste en vond het toen al niets... Daar was het al hel voor d'r. Toch deed ze het! Super dapper maar licht krampachtig... (met tranen over de wangen, lachen als een boer met kiespijn) heeft onze berggeit de hele hike tocht van 3,5 uur volbracht. Met serieuze pittige stukken! Op de billen naar beneden, op de knie van onze gids Sebastian, over water en op kliffen van slechts centimeters breed voelden we ons allemaal heuse berggeiten. Overigens ook genoeg gezien daar. Te schattig. Nu blijkt dat wij ook wel echt een pittige tocht hebben gemaakt. We wilden hiken... We zullen hiken!! Nog meer prachtige uitzichten over de vallei, bergen, watervallen en rotsen. Uitleg over het gebied en in onze beste Spaans (Nicolette is werkelijk een kei) komen we tot een conversatie. Later zagen we mensen met sneakers, die gaan niet de route doen die wij gedaan hebben en zonder gids. Ook een Nederlands gezin met kleine kinderen. Onze bergschoenen hebben uitstekend werk geleverd vandaag. Dan nog de 200km terug naar Salta waar de auto ingeleverd moet worden. Het zit erop, de roadtrip. Iruya, Sierra Hills, Salinas Grandes en Cafayate en een 1400km meer op de teller leveren we Flora Joy in, eenmaal terug in Salta. Wat een dagen! Laatste avond samen eten en lekker slapen.
4-8-2017
We kunnen uitslapen! Uiteraard is deze dame om 6.30 wakker... Ach.. Vanavond in de nachtbus hopelijk goed slapen. Onze groep splitst een beetje op. Nicolette gaat naar Cordoba. Anne-Marije, Naomi en ik gaan naar Mendoza. We doen heel rustig aan deze ochtend, gaan uitgebreid ontbijten en lopen nog een beetje door de stad. Een hele fijne stad is Salta. Naomi wil graag een extra trui. Het was een flinke zoektocht, maar gevonden. Terug naar het hostel, nog wat spulletjes pakken en een boodschap voor in de nachtbus. We zijn er klaar voor! Hier kunnen we gauw allemaal nog een belletje naar huis doen of een berichtje sturen. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Nicolette... Zij heeft later op de avond de nachtbus naar Cordoba. Lieve Nicolette, wij zien elkaar in ieder geval weer in Buenos Aires. Je bent een topper en hebt ons alle drie waanzinnig goed geholpen met je Spaans, je richtingsgevoel en te gekke humor. Heerlijk mens ben je! Tot in Buenos Aires!
Anne-Marije, Naomi en ik vertrekken met de nachtbus naar Mendoza. Het wijngebied van Argentinië. Waar we ons ook weer uitstekend gaan vermaken en leuke dingen gaan beleven.
5-8-2017
De busreis van 18 uur was opzich prima, Maaaarr... Ik ben even uit mijn plaat gegaan van iemand die lag te SNURKEN!! Het achtervolgt me... Ppfff. Drama! Goed, kreeg na een helder moment van Naomi haar oordoppen te leen. Toch nog even geslapen. Het hostel waar we in verblijven is fijn! Heel mooi terras, niet ver van centrum en ook niet onbelangrijk, fijne bedden. Goed dat we er zijn want Anne-Marije is echt in no-time ziek geworden en ligt snel in bed. De eerste avond en Naomi en ik willen wat verkennen en uiteraard een hapje eten. Omdat Anne-Marije niet lekker is besluiten we om in de buurt te blijven morgen en een fijne toeristische attractie te gaan doen... De hop on - hop off city tour van Mendoza!!
6-8-2017
Anne-Marije is helaas nog steeds niet lekker. Naomi en ik gaan met de city tourbus de stad verkennen. Het is een leuke tour, maar het is eigenlijk ook niks spannends. We zien een monument op de berg, een leuke straat met restaurants, een ruïne en nog wat panden die weer zijn opgebouwd na een flinke aardbeving van jaren terug. Wat wel heel leuk was in de bus, Naomi en ik zaten in het begin alleen en hebben bovenin de bus bij het open dek heel hard oude rocknummers mee gezongen/geblèrd. Alanis Morrisette, Nirvana, Metallica, Michael Jackson. Van alles, iedereen buiten kon ervan meegenieten van dat kattengejank van ons. Naomi en ik besluiten om vanavond steak te gaan eten! Jaaahhooeee! In het hostel vraagt Naomi waar een goede zit. Die zit op 300m lopen. Komt dat goed uit! Als we om 20.30 uur in het restaurant zijn, zijn we de eerste gasten. Om 22.00 komen pas de volgende. Nou toen ging zo ongeveer bij Naomi en mij de tweede fles wijn al op tafel. De wijn was heel lekker, maar het vlees was.... Bijzonder. Een mixed grill met worst (varkensvlees) Mwah, niet zo. Een lamskoteletje, erg lekker. Iets wat op een steak moest lijken, was aardig. Een ribbetje, aan de taaie kant. Een bloedworst, niet aan gewaagd. Een hoefje of iets dergelijks... Nee bedankt. Maar zoals ik al zei, de wijn was top! 2,5 fles later ging het restaurant sluiten en rolden we buiten. Met iets te veel herrie komen we de kamer binnen, oeps. Snel naar bed!
7-8-2017
Helaas onze Anne-Marije is nog steeds niet fit, maar aan de betere hand. Helaas gaat de wijntour op de fiets niet door. Te weinig mensen, het is tenslotte laagseizoen inmiddels. We kunnen wel nog met een wijnbustour mee smiddags, dat willen we niet. Hierbij besluiten we dan ook om Mendoza te laten voor wat het is. Naomi en ik gaan morgen naar Santiago de Chile. Eindelijk Chili!! Daar heb ik zo'n zin in ook weer. Ben benieuwd. De stad, natuur, woestijn, hopelijk nog een beetje paardrijden. Heb die paardrijdbroek dan niet voor niks meegenomen ;-)
Anne-Marije blijft nog in Mendoza en gaat waarschijnlijk daarna via Cordoba terug naar Buenos Aires om naar huis te vliegen volgend weekend. Ik...?
Ik mag nog even, ben op de helft ongeveer. Nieuw land en een nieuw avontuur met nog maar 1 reismaatje.
Veel plezier met lezen, Ciao tot in Chili!!
Nicolette ofwel Nico: tandarts in opleiding. Slimme meid, met haar 1,85m veruit de grootste van ons. Geboren in het noorden van het land, wonend in Amsterdam.
Anne-Marije ofwel Anne: Docente op een Hoge school. De blonde uit de groep met veel bekijks hier in Argentinië met haar blauwe ogen.
Noami: de Brabantse gezelligerd, woont in Utrecht. Heeft haar baan opgezegd om 6 maanden door Zuid Amerika te reizen. Nog maar 3 weken onderweg, dus nog een lange weg te gaan. Lucky her!
Alle 4 totaal verschillend, maar daardoor klikt het ook zo waarschijnlijk. Kunnen om dezelfde dingen lachen en in het reizen liggen de interesses op een lijn.
En dan denk je van het gesnurk van kerels af te zijn op je kamer... Nee hoor dan krijg je Nicolette en Naomi!! Die zetten de trend vrolijk door.
2-8-2017
Vandaag vroeg op om uit Salta te vertrekken naar Cafayate. Het belooft iets goeds te worden. We zijn fit en hebben er weer zin in. In de ochtend download ik nog een hoop muziek en zijn we voorzien van een kleine 300 extra liedjes. En weer gas erop! Nicolette gaat lekker rijden, ik ben de DJ van vandaag. Ed Sheeran, Justin Bieber, hits van nu, hardstyle, echt alles komt voorbij en blèren we vrolijk mee. Naomi en Anne-Marije genieten op de achterbank. Het is een kleine 200km rijden. De eerste kilometers zijn vrij saai en een lange rechte weg. Na een 40km zien we het landschap veranderen in bergen en weer kleuren in de bergen, fantastische uitzichten over valleien die we proberen vast te leggen op foto's. Het komt niet overeen met de werkelijkheid. De weg naar Cafayate is er ook wéér één als uit een National Geographic documentaire. We komen langs een grot genaamd El Diablo en we stoppen er een momentje. Eenmaal in de grot kun je een klein stukje klimmen. Nicolette gaat eerst, met die lange stelten van haar is dat geen probleem. Vervolgens onze Naomi. Ooh Oohw die vindt dat echt helemaal niks. Na een meter geklommen te hebben zegt ze: "ik wil niet meer, ik wil naar beneden!" Wij gierden het uit van het lachen en halen haar netjes omlaag. Vervolgens Anne-Marije, met een handje van Nicolette ging ze zeer soepel naar boven. Ik op dezelfde manier. Het was prachtig om te zien, helaas was het verboden om verder te lopen... Naomi staat beneden om een fotootje te knippen. We rijden verder over de waanzinnige bergpas. En komen uiteindelijk vrij optijd aan in Cafayate. We drinken er een biertje en zoeken een plekje om te blijven slapen. Anne-Marije en Naomi kloppen aan bij een pension. Al snel weten ze dat we er terecht kunnen. Het ziet er prima uit! Schattig, met meerdere woonkamers, een patio, een paar honden en ongelofelijk lieve eigenaren. In de middag maken we een wandeling naar een wijngaard en onverwachts hebben we een mini proeverij. Eerste wijntje is een witte zoete, oef... Tweede is een rode, ach best wel te drinken (ben niet zo van de rode wijn, de andere dames wel) 'Savonds gaan we samen uiteten. Best luxe, met een paar flesjes wijn en erg lekker eten. Hele fijne, mooie gesprekken komen op tafel. We beseffen dat we nog maar 1 dag hebben morgen en dan zit de roadtrip er op. Waarop ik zeg:" Als we elkaar terug willen zien, laten we nu een datum prikken en in de agenda zetten, zonder afzegs" Gretig worden de telefoons gepakt. Uiteraard wanneer Naomi terug is uit Zuid Amerika. 27 januari 2018 it is!! En zonder afzegs...
3-8-2017
Vroeg staan we op want er staat een hike op het programma! Woehoe, zin in! Gisteravond waren we redelijk laat terug van ons avondje tafelen en er is geen tijd voor ontbijt afgesproken. Ondertussen werd er bedacht om even wat in een supermarkt wat te halen, tuurlijk geen probleem. Oh, ineens was er ontbijt gemaakt door de eigenaren. Gauw eten, afscheid nemen en naar de bergen. Het was een kleine 10 min rijden. Er stond een gids klaar en vertelde wat over het gebied. We hadden wel door dat hij gladde praatjes had en toch gingen we voor begeleiding. Na een klein eindje lopen gingen we ineens klimmen. Precies waar Naomi zo'n hekel aan heeft!! Onze lange Nicolette ging als eerste, soepel. Naomi als laatste en vond het toen al niets... Daar was het al hel voor d'r. Toch deed ze het! Super dapper maar licht krampachtig... (met tranen over de wangen, lachen als een boer met kiespijn) heeft onze berggeit de hele hike tocht van 3,5 uur volbracht. Met serieuze pittige stukken! Op de billen naar beneden, op de knie van onze gids Sebastian, over water en op kliffen van slechts centimeters breed voelden we ons allemaal heuse berggeiten. Overigens ook genoeg gezien daar. Te schattig. Nu blijkt dat wij ook wel echt een pittige tocht hebben gemaakt. We wilden hiken... We zullen hiken!! Nog meer prachtige uitzichten over de vallei, bergen, watervallen en rotsen. Uitleg over het gebied en in onze beste Spaans (Nicolette is werkelijk een kei) komen we tot een conversatie. Later zagen we mensen met sneakers, die gaan niet de route doen die wij gedaan hebben en zonder gids. Ook een Nederlands gezin met kleine kinderen. Onze bergschoenen hebben uitstekend werk geleverd vandaag. Dan nog de 200km terug naar Salta waar de auto ingeleverd moet worden. Het zit erop, de roadtrip. Iruya, Sierra Hills, Salinas Grandes en Cafayate en een 1400km meer op de teller leveren we Flora Joy in, eenmaal terug in Salta. Wat een dagen! Laatste avond samen eten en lekker slapen.
4-8-2017
We kunnen uitslapen! Uiteraard is deze dame om 6.30 wakker... Ach.. Vanavond in de nachtbus hopelijk goed slapen. Onze groep splitst een beetje op. Nicolette gaat naar Cordoba. Anne-Marije, Naomi en ik gaan naar Mendoza. We doen heel rustig aan deze ochtend, gaan uitgebreid ontbijten en lopen nog een beetje door de stad. Een hele fijne stad is Salta. Naomi wil graag een extra trui. Het was een flinke zoektocht, maar gevonden. Terug naar het hostel, nog wat spulletjes pakken en een boodschap voor in de nachtbus. We zijn er klaar voor! Hier kunnen we gauw allemaal nog een belletje naar huis doen of een berichtje sturen. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Nicolette... Zij heeft later op de avond de nachtbus naar Cordoba. Lieve Nicolette, wij zien elkaar in ieder geval weer in Buenos Aires. Je bent een topper en hebt ons alle drie waanzinnig goed geholpen met je Spaans, je richtingsgevoel en te gekke humor. Heerlijk mens ben je! Tot in Buenos Aires!
Anne-Marije, Naomi en ik vertrekken met de nachtbus naar Mendoza. Het wijngebied van Argentinië. Waar we ons ook weer uitstekend gaan vermaken en leuke dingen gaan beleven.
5-8-2017
De busreis van 18 uur was opzich prima, Maaaarr... Ik ben even uit mijn plaat gegaan van iemand die lag te SNURKEN!! Het achtervolgt me... Ppfff. Drama! Goed, kreeg na een helder moment van Naomi haar oordoppen te leen. Toch nog even geslapen. Het hostel waar we in verblijven is fijn! Heel mooi terras, niet ver van centrum en ook niet onbelangrijk, fijne bedden. Goed dat we er zijn want Anne-Marije is echt in no-time ziek geworden en ligt snel in bed. De eerste avond en Naomi en ik willen wat verkennen en uiteraard een hapje eten. Omdat Anne-Marije niet lekker is besluiten we om in de buurt te blijven morgen en een fijne toeristische attractie te gaan doen... De hop on - hop off city tour van Mendoza!!
6-8-2017
Anne-Marije is helaas nog steeds niet lekker. Naomi en ik gaan met de city tourbus de stad verkennen. Het is een leuke tour, maar het is eigenlijk ook niks spannends. We zien een monument op de berg, een leuke straat met restaurants, een ruïne en nog wat panden die weer zijn opgebouwd na een flinke aardbeving van jaren terug. Wat wel heel leuk was in de bus, Naomi en ik zaten in het begin alleen en hebben bovenin de bus bij het open dek heel hard oude rocknummers mee gezongen/geblèrd. Alanis Morrisette, Nirvana, Metallica, Michael Jackson. Van alles, iedereen buiten kon ervan meegenieten van dat kattengejank van ons. Naomi en ik besluiten om vanavond steak te gaan eten! Jaaahhooeee! In het hostel vraagt Naomi waar een goede zit. Die zit op 300m lopen. Komt dat goed uit! Als we om 20.30 uur in het restaurant zijn, zijn we de eerste gasten. Om 22.00 komen pas de volgende. Nou toen ging zo ongeveer bij Naomi en mij de tweede fles wijn al op tafel. De wijn was heel lekker, maar het vlees was.... Bijzonder. Een mixed grill met worst (varkensvlees) Mwah, niet zo. Een lamskoteletje, erg lekker. Iets wat op een steak moest lijken, was aardig. Een ribbetje, aan de taaie kant. Een bloedworst, niet aan gewaagd. Een hoefje of iets dergelijks... Nee bedankt. Maar zoals ik al zei, de wijn was top! 2,5 fles later ging het restaurant sluiten en rolden we buiten. Met iets te veel herrie komen we de kamer binnen, oeps. Snel naar bed!
7-8-2017
Helaas onze Anne-Marije is nog steeds niet fit, maar aan de betere hand. Helaas gaat de wijntour op de fiets niet door. Te weinig mensen, het is tenslotte laagseizoen inmiddels. We kunnen wel nog met een wijnbustour mee smiddags, dat willen we niet. Hierbij besluiten we dan ook om Mendoza te laten voor wat het is. Naomi en ik gaan morgen naar Santiago de Chile. Eindelijk Chili!! Daar heb ik zo'n zin in ook weer. Ben benieuwd. De stad, natuur, woestijn, hopelijk nog een beetje paardrijden. Heb die paardrijdbroek dan niet voor niks meegenomen ;-)
Anne-Marije blijft nog in Mendoza en gaat waarschijnlijk daarna via Cordoba terug naar Buenos Aires om naar huis te vliegen volgend weekend. Ik...?
Ik mag nog even, ben op de helft ongeveer. Nieuw land en een nieuw avontuur met nog maar 1 reismaatje.
Veel plezier met lezen, Ciao tot in Chili!!
Ik heb genoten van onze trip samen, wat hebben we het gezellig gehad :) Ik zit gewoon weer hardop te lachen als ik eraan terug denk! Have fun in Chili met z'n tweetjes!
Nog een hele goede tijd in Chili.