Roadtrip Salta

28-07-2017
De dagen gaan ineens waanzinnig snel. De reis naar Salta stelde niks voor. In een klein vliegtuigje ben je er in 2 uurtjes. In de transfer van Iguazu naar het vliegveld leer ik de Nederlandse Naomi en Nicolette kennen. Zij hebben elkaar leren kennen in Buenos Aires. Leuke meiden ook weer en al snel raken we aan de praat en helpen we elkaar een handje met de backpacks. Al meteen hebben we besloten dat we vanavond een drankje gaan doen samen al voor we het vliegtuig in stappen. Zo, dat gaat rap. Het vliegtuig heeft een beetje vertraging, maar dat mag de pret niet drukken. We komen aan in Salta en pakken een taxi richting centrum om daar eerst te eten voordat we de hostels gaan zoeken.
Wanneer we aankomen in het centrum van Salta voel ik me direct helemaal fijn en vrolijk en ben compleet enthousiast over deze stad. Een prachtige kerk, fantastisch plein met muziek en eetgelegenheden, een museum, uitzicht op een berg... Whaaaaa, nu al in mijn element.
Nicolette, Naomi en ik gaan ergens even eten. Ondertussen maak ik contact met Anne-Marije. We spreken om 15.00 uur af aan het plein waar zij ook zit te lunchen. Na het eten drop ik mijn spullen in mijn super leuke hostel. Oud gebouw met houten vloeren en ziet er netjes uit met ruime kamers. Nicolette en Naomi schijnen in een dramatische smerig hostel te zitten waar ze zich ook niet veilig voelen en vragen hoe mijn hostel is. Ik vertel ze dat het top is en dat er vanaf morgen weer kamers beschikbaar zijn. Meteen hebben ze geboekt voor morgen! Savonds een hapje eten met zijn vieren en we hebben het gezellig. 2 flessen wijn en heerlijke pizza 's, die gaan er moeiteloos in.

29-07-2017
Anne-Marije en ik gaan vandaag de 1000 treden beklimmen die de berg heeft waar we vanuit het stadje op uit kijken. Nicolette en Naomi gaan van hostel verhuizen (naar de mijne) en dingen uitzoeken voor komende dagen. Later op de dag zullen we elkaar treffen.
Anne-Marije en ik zijn flinke doorstappers en de berg kost relatief weinig moeite. Toch hebben we het voor ons idee redelijk rustig aan gedaan. Uitzicht bekijken, rondje lopen en naar beneden. Naar beneden vergt meer concentratie merken we. We worden onderweg vergezeld door een groepje kinderen die ons de kleuren leren in het Spaans. Heel gezellig. Eenmaal beneden merken we dat de beentjes er een beetje van trillen. Een hapje eten gaat er wel in en zoeken een supermarkt. Daarna duiken we een parkje in en zitten we lekker een paar uurtjes te peuzelen. Zelf ben ik niet zo van musea, nu ik er toch ben wil ik wel het MAAM museum bezoeken. Er ligt het lichaam van een kind bewaard uit de Inca tijd die in de Mount Llullailaco gevonden is. Volledig in tact. Er zijn er 3 van, ze rouleren elke 6-8 maanden van musea. Verder zijn we er redelijk snel doorheen gelopen. Ik dacht 10 minuten, Anne-Marije 30 minuten ;-) Naomi en Nicolette hebben het een en ander uitgezocht voor komende dagen te doen rond Salta. We hebben besloten om vanaf maandag 4 dagen lang een auto te huren en een roadtrip te maken en plaatsen te bezoeken rondom Salta. Het kost geen drol en zo zien we veel in korte zijn maar wel op ons eigen tempo. Het is een beetje als vorig jaar in Vietnam, toen met de motor met de club heren en nu met de auto met een club meiden. Zo... Proost op de fantastische ideeën!! Salta, ik ben fan van jou!

30-7-2017
Vanmorgen heel uitgebreid ontbeten. Lekker op een terrasje op het plein. Vandaag willen we met zijn vieren naar San Lorenzo. Een wandeltocht door de vallei maken. We gaan naar de bus en eenmaal in de bus blijkt dat je een soort ov-kaart nodig hebt. De chauffeur spreekt iemand aan om voor ons te betalen, zodat wij diegene ook weer geld konden geven. Hoe moet dat op de terugweg? Zien we dan wel...
Eenmaal aangekomen zien we een lang pad en leuke eetgelegenheden. We krijgen nog wat tips van een dame die in half Engels en half Spaans vertelde over de route. Leuk vrouwtje, een beetje enge make up... Maar wel aardig :-) We lopen de tocht redelijk door waarbij we met regelmatig een stop inlassen met water, koekjes en een appel. Onderweg komen we nog een koe tegen in de bergen. Eenmaal aan de top krijgen we een heel fijn uitzicht te zien en gaan we in het gras zitten. We hebben om de stomste dingen lol en liggen helemaal in een deuk. Dit worden zware dagen met die meiden in de auto ;-)
Op de weg terug zijn we vrij snel beneden en besluiten even te lunchen met een pizza. Prima! Het busje terug verteld Nicolette aan de chauffeur dat we geen kaart hebben om mee te betalen in de bus. Het lijkt hem weinig te kunnen schelen en we gaan gewoon maar zitten dan. Savonds gaan we eten bij de beste empenadas tent van Uhm... Salta? Argentinië? De wereld? Geen idee, ze waren vooral heel lekker en de beste van... Ergens. Optijd naar bed want morgen gaan we roadtrippen!!!!

31-7-2017
Vandaag is het zover, we hebben er echt naar uit gekeken. Een roadtrip van 4 dagen. Vanuit Salta, naar Iruya staat vandaag op de planning. Voor de rest hebben we een idee maar nog niks concreets. We zitten al 2 dagen te grappen over hoe onze auto eruit zou kunnen zien. Een vierkant barrel denken we aan. De auto kwam voor ons hostel te staan en blijkt een spiksplinternieuwe Chevrolet te zijn! We keken onze ogen uit, dat hadden we niet verwacht. Grote kofferbak waar al onze backpacks in kunnen en onze boodschappen. Ruime zitplaatsen in de auto, echt fijn. Eerst Anne-Marije ophalen en een boodschap doen. Nicolette, Naomi en ik hadden nog niet gegeten, dus hebben even op de kofferbak van de auto ontbeten. Ja.. Je leest het goed, op de kofferbak. De reis gaat beginnen!!!! De stad uit en al snel zitten we op de snelweg. Nicolette rijdt en dat gaat heel goed. Na een tijdje wordt er geruild en mag ik rijden. Ik vind dat zo leuk! De wolken hangen laag waardoor we weinig zien. Niet hard rijden en niet te veel inhalen vooral. Dat "niet te hard" komt normaal niet in mijn woordenboek voor, hier allemaal netjes gereden. En toch heb ik de bijnaam van Lindsay "Verstappen" gekregen... Rare meiden. Onderweg hebben we wat pauzes, ook wat sanitaire stops bij de cactussen en bosjes. We hadden geen keus, want er was letterlijk niks onderweg... Waarop Naomi zegt, " Zo! Deze cactus heeft nog nooit zoveel water gehad" Ik kwam niet meer bij van het lachen.
Dan na de laag hangende wolken trok het ineens open daar in de bergen. En het uitzicht was plotseling zo mooi. Gekleurde bergen, met cactussen, met boompjes, tot het puntje van 4000m hoog. Whaaaaa we hebben dat toch maar gered! Super trots maken we als een stel idioten foto's bij het bord van 4000m. Nicolette was een klein beetje vergeetachtig op de hoogte. En allemaal wat buitenadem. Wat erna volgde aan bergen en uitzichten valt ook hier weer met geen letter te beschrijven. Enorme uitzichten, bergen met allerlei kleuren, kleine huisjes, bergpaadjes en door bijna droogstaande rivieren. Langs de hele weg zijn lage muurtjes gebouwd, gek eigenlijk. Het is te gek om te doen. Ineens komen we uit op een weg, nou ja weg... Het is vol stenen, hobbelig en heel zanderig. Na 2,5 uur op deze weg komen we dan eindelijk aan in Iruya. Wat een plek!! Een heerlijk hostel verwelkomt ons en we kunnen direct naar de kamer. Fijne bedden, schattig familie kamertje waar we voor €6 per persoon kunnen avond eten en ontbijt zit bij de prijs van €15 euro per nacht inbegrepen. Hopla! We zijn klaar voor ons bed zo ongeveer. Anne-Marije was even wat duizelig vanwege de hoogte en moest even rustig aan doen. Toen ik even ging kijken of het goed ging met haar brabbelde ze iets en ze moest er zo hard om lachen dat wij er ook van in een deuk lagen. Zo gaat dat de hele dag door met ons vieren. Wij gingen nog even een viewpoint bekijken. Je kijkt je ogen uit hier... Douchen en even praten over de planning van morgen. Conclusie: naar 7 colour mountains / puma marca en naar Salinas Grandes.

1-8-2017
Mijn kleine neefje Levi is jarig, dus wil graag bellen naar mijn zus. Na het ontbijt even gauw videobellen, ookal is het internet ontzettend traag. Maar ja, dat bestaat hier pas een jaar ongeveer. We mogen blij zijn dat het er is. Na nog geen 10 sec te zingen voor mijn neefje krijg ik een breek moment. Dat heb ik nog nooit gehad... Maar even heb ik het super moeilijk en mis mijn thuis. Mijn kleine neefje is jarig! Ookal is het ontzettend tof wat we doen en hebben we heel veel plezier. Dit soort momenten horen er toch ook een beetje bij blijkbaar.
Ik krijg een vette knuffel van de meiden, het is dan ook meteen klaar en gaan weer op pad. We mogen weer dezelfde route terug door de bergen. Wat te gek zeg! We zien het weer vanaf een andere kant. De zon staat er ook anders op natuurlijk. Na enige tijd rijden komen we aan bij 7 colour mountains en kunnen er wandelen om het goed te bekijken. Onderweg zagen we bergen die 7 kleuren hadden maar hier zien we 7 bergen met allemaal een eigen kleur!! Is dat wat??!! Dat had ik niet verwacht. Zo mooi!! Na een zooitje foto's maken, want ja kodak momentjes genoeg hier, gaan we onze rit voortzetten naar Salinas Grandes, de zoutvlaktes. Onderweg bedenken we dat we ons meer Floortje Dessing voelen, aan het einde van de wereld. De naam van de auto wordt omgedoopt tot Floortje, of ookwel Flora. Flora Joy. Prima naam voor een meer dan prima auto. We moeten weer door de bergen en bereiken vandaag een hoogte van 4170m. Uiteindelijk zien we na de bergen de zoutvlaktes liggen en kunnen we niet wachten om er rond te lopen. Eenmaal aangekomen waaien we bijna onze auto uit! Wat een verschil met vanmorgen bij de gekleurde bergen. Toen nog in ons shirtje en op een uurtje rijden moesten we toch echt een jas of dikke trui aan. Het was fris. De zoutvlaktes zijn fel en helemaal wit. Ook weer zo'n bijzonder natuurverschijnsel. We hebben de dolle 5 min en maken ook hier weer leuke foto's. Nog even rondkijken... Meer dan enorme veel zout en wind is hier niet. Maar het is een plaatje.... Op terug naar Salta om lekker te eten en te slapen. Morgen naar Cafayate!!